(it-en-es-fr-gr) Comunicato di Tomo sull’Operazione “Ardire” – Il caos è alle porte…

Il caos è alle porte…

E’ la stessa storia che si ripete.

Nel contesto di una maxi-operazione (“Operazione Ardire”… ma che nome del cazzo è?) contro anarchici ed incendiari della pace sociale, alle 4.00 della notte tra il 12 ed il 13 giugno, subisco una perquisizione domiciliare da parte dei ROS di Perugia e di Bologna, oltre ad un paio di carabinieri locali (anche se con esito negativo, a differenza dell’ultima). Cercavano le stesse cose dell’altra volta: computer, materiale esplodente, ecc.
Questa volta, però, con una simpatica sorpresa: i signori in divisa, per ordine dell’ormai nota suor M. Comodi, mi informano del fatto che è stata aperta un’indagine nei miei confronti, per il solito articolo 270bis.
Voglio comunque chiarire che, sebbene mi sia stato assegnato al momento un avvocato d’ufficio, revocherò ogni difesa legale, poiché nego il diritto e non riconosco nessuna autorità, giudiziaria o meno.

Voglio anche specificare che, come individuo in guerra con la società, supporto la pratica dell’azione diretta e che, quindi, supporto le azioni della FAI.

In ogni caso, una classica retata in grande stile, per la quale, tra l’altro, sono in custodia cautelare una decina di anarchici e sono sotto indagine più di una ventina di persone, tra cui anche alcuni/e compagni/e della CCF, ma è ancora presto per avere un quadro generale della situazione.

Che dire? Sarebbe ripetitivo sottolineare che, nonostante tutti gli anni di galera sotto i quali possono seppellirci, l’incendio che portiamo dentro è ormai inarrestabile.
Esso si espande, fiero, ed incontra le fiamme degli affini di ogni dove, coloro che, in un mondo come questo, accettano un’unica posizione: quella dell’attacco.
Questi straordinari compagni, il cui odio brucia come mille soli che splendono nel cielo, sono gli amici ed i fratelli con cui condividiamo rabbia e dolore, lacrime e sorrisi, dubbi e passioni che pesano come macigni e fischiano come piombo; sono coloro che minacciano la società, le sue leggi ed i suoi difensori con la loro stessa esistenza; sono quei ribelli indomiti che illuminano le notti e dipingono le città coi colori della distruzione e della rivolta.
Anche da dietro le sbarre delle carceri o all’interno dei tribunali, i loro sguardi, le loro parole ed i loro pensieri sono armi pericolose e si fanno lime affilate per l’evasione, benché giudici e PM tentino di soffocare in loro qualsiasi barlume di potenza individuale.
Ma questi scarti umani non possono fermare la furia iconoclasta che si sta diffondendo come un virus.
Noi siamo l’infezione… e non c’è nessuna cura. Né per i “padroni”, né per i “servi”.

Il caos è alle porte…

Un gigantesco, incandescente, complice abbraccio di fuoco a voi, compagni.

SOLIDARIETA’ TOTALE CON I RIBELLI ARRESTATI ED INDAGATI
PER LA DISTRUZIONE DELLA SOCIETA’
CHE IL RUGGITO DELLE POLVERI SQUARCI IL SILENZIO DELLA PACE SOCIALE

VIVA L’ANARCHIA!

Tomo, 13 giugno, dal mio Nulla.

_________________________________________________

Chaos is just around the corner…

The same story repeats itself.

In the context of a maxi-operation (‘operation boldness’… but what the fuck is that name?) against anarchists and arsonists of social peace, at 4am in the night from 12th to 13th June, my house was raided by the ROS units of Perugia and Bologna, backed by a couple of local carabiniers (unlike the last time my house was searched, now they didn’t find anything). They were looking for the same stuff they wanted to find the other time: computers, explosive material, etc.

This time, however, there was a charming surprise: the gentlemen in uniform, following the orders of the renown nun M.Comodi, informed me that I’m now under investigation on the basis of the customary Article 270bis of the Italian Criminal Code.

I would like to clarify that, although I have been currently assigned a duty solicitor, I intend to refuse any legal defense because I do not recognize any authority, be it judiciary or other.

I want also specify that, as individual at war against society, I support the direct action and that, then, I support FAI actions.

In any case, this was a classic raid in grand style which, among others, led a dozen anarchists under pretrial detention and more than twenty people under judicial investigation, including some comrades of the CCF· Nevertheless, it’s still too early to get a general picture of the situation.

What can one say? Needless to point out that, in spite of all the years of imprisonment under which they can bury us, the fire we carry within us is by now unstoppable.

It’s expanding, fierce, and meets the flames of our comrades in affinity everywhere; those who, in a world like this, accept a single position: that of the attack.

These wonderful comrades, whose hatred burns like one thousand suns shining in the sky, are the friends and the brothers and sisters with whom we share rage and pain, tears and smiles, doubts and passions that weigh as boulders and whistle as lead; those that threaten society, its laws and its defenders with their very existence; the indomitable rebels that illuminate the nights and paint the cities with colours of destruction and rebellion.

Even from behind prison bars or inside the courts, their gazes, their words and their thoughts are dangerous weapons and become sharpened handy files for escape, despite the fact that judges and public prosecutors attempt to suffocate any glimmer of individual strength in them.

But these human wastes cannot halt the iconoclastic fury that’s spreading like a virus.

We are the infection… and there is no cure; neither for the ‘masters’, nor for the ‘servants’.

Chaos is just around the corner…

A gigantic, incandescent, complicit embrace of fire to you, comrades.

TOTAL SOLIDARITY WITH THE ARRESTED AND INVESTIGATED REBELS

FOR THE DESTRUCTION OF SOCIETY

MAY THE ROAR OF POWDERS RIP THE SILENCE OF SOCIAL PEACE

VIVA L’ANARCHIA! LONG LIVE ANARCHY!

Tomo, June 13th, 2012, dal mio Nulla
… from my Nothing.

__________________________________________________

El caos se acerca…

Es la vieja historia de siempre

En el contexto de una macro-operación (operación “ardire” que mierda de nombre!) en contra de los anarquistas y los incendiarios de la paz social, a las 4 am del 13 de Junio, mi casa fue asaltada por los ROS de Perugia y Bolonia respaldada por un par de carabineri (a diferencia de la última vez, esta vez no encontraron nada). Buscaban las mismas cosas que la última vez, ordenadores, material explosivo, etc.

Esta vez, sin embargo, hubo una agradable sorpresa: los caballeros en uniforme, mandados por la ya famosa monja M. Comodi, me informaron que estaba bajo investigación por el usual artículo 270bis.

Quiero clarificar que, aunque se me ha asignado un abogado de oficio, voy a renunciar a todo tipo de defensa porque niego el derecho y no reconozco ninguna autoridad, sea judicial o no.

Quiero también especificar que, como individuo en guerra contra la sociedad, apoyo la práctica de la acción directa y que, entonces, apoyo las acciones de la FAI.

El estilo es de una clásica redada, la cual también ha llevado al encarcelamiento de una docena de anarquistas y a la investigación de más de 20 personas, entre los cuales algunos compañer@s de CCF. Sin embargo, es todavía muy pronto para tener una clara idea de la situación.

Qué puedo decir? No hace falta decir que, a pesar de los muchos años que nos pueden caeren la cárcel, el fuego que llevamos dentro no puede ser extinguido. Se expande con orgullo y se encuentra con las llamas de nuestros compañer@s en todos lados, aquellos que de una forma o de otra, aceptan sólo una posición: el ataque.

Estos maravillosos compañer@s, que odian las quemaduras como miles de soles brillando en el cielo, son los amig@s y herman@s con los que compartimos la rabia y el dolor, lágrimas y sonrisas, dudas y pasiones, tan pesadas como las rocas y sibilantes como el plomo.

Estos son los compañer@s que amenazan a la sociedad, sus leyes y sus abogados, con sus vidas; Estos son los rebeldes indomables que encienden las noches y pintan las ciudades con los colores de la destrucción y la revolución.

Incluso desde detrás de las rejas de las prisiones, o desde dentro de los tribunales, sus miradas, palabras y pensamientos son armas peligrosas, las cuales se convierten en afiladas cuchillas para huir, a pesar de los intentos por parte de los jueces y los fiscales de ahogar su fuerza individual.

Pero ni los jueces y los fiscales, esta escoria humana, pueden parar la furia icono clástica que se esta expandiendo como un virus.
Nosotros somos  la infección… y no hay cura, ni para los “amos” ni para los “esclavos”.

El caos se acerca…

Un gigante, incandescente y cómplice abrazo de fuego para vosotros, compañer@s

ABSOLUTA SOLIDARIDAD CON LOS ARRESTADOS Y LOS REBELDES INVESTIGADOS
POR LA DESTRUCCIÓN DE LA SOCIEDAD
QUE EL RUGIDO DE LA PÓLVORA ROMPA EL SILENCIO DE LA PAZ SOCIAL.

LARGA VIDA A LA ANARQUÍA.

Tomo, 13th Junio, desde mi Nada.

__________________________________________________

Le chaos est à la porte…

C’est toujours la même histoire.

Dans le contexte d’une super-opération (opération “Ardire” [Audace], quel putain de nom !) contre des anarchistes et des incendiaires de la paix sociale, à 4h du matin le 13 juin, ma maison a été perquisitionné par les ROS de Pérouse et de Bologne suppléés par deux carabiniers locaux (contrairement à la dernière fois où je fus perquisitionné, cette fois ils n’ont rien trouvé). Ils étaient à la recherche du même matériel qu’ils voulaient trouver la dernière fois : ordinateurs, explosifs, etc.

Malgré tout il y avait une belle surprise cette fois : le gars en uniforme, envoyé par le maintenant fameux M. Comodi, m’a dit que j’étais sous le coup d’une enquête dans le cadre de la loi 270bis.

Je veux clarifier ceci, bien qu’on m’ait assigné un commis d’office, je refuserais toute défense légale car je ne reconnais aucune autorité, qu’elle soit judiciaire ou non.

Je veux aussi préciser que, comme individu en guerre contre la société, je soutien la pratique de l’action directe et que, donc, je soutien les actions de la FAI.

C’est une perquisition de style classique, qui a aussi conduit à l’emprisonnement de dizaines d’anarchistes et la perquisition de plus de 20 personnes, dont certains sont des compagnons des CCF. Malgré tout, il est toujours trop tôt d’avoir une vision claire de la situation.

Que dire ? Il est inutile de dire ceci, en dépit des nombreuses années de taule qu’ils peuvent nous donner, le feu que nous portons en nous ne peut être éteint. Il se répand fièrement et rencontre les flammes des compagnons d’affinité partout, ceux qui d’une manière ou d’une autre n’accepte qu’une position : celle de l’attaque. Ces extraordinaires compagnons, ceux dont la haine brûlent comme une centaine de soleil dans le ciel, sont les amis et frères avec qui nous partageons colère et douleur, pleurs et sourires, doutes et passions, lourds comme des rochers et sifflants comme du plomb. Ceux-là sont les compagnons qui menacent avec leurs propres vies la société, ses lois et ses défenseurs; ceux-là sont les indomptables rebelles qui éclairent la nuit et peignent la ville avec les couleurs de la destruction et de la révolte.

Même derrières des barreaux de prison ou depuis les cours, leurs regards, mots et pensées sont des armes dangereuses qui deviennent des lames tranchantes pour l’évasion, en dépit des tentatives des juges et des procureurs d’étouffer leur force individuelle. Mais les juges et les procureurs, ces déchets humain, ne peuvent stopper la furie iconoclaste qui se propage tel un virus.

Nous sommes l’infection…et il n’y a pas de remède, que ce soit pour les “maîtres” comme pour les “serviteurs”.

Le chaos est à la porte…

Une gigantesque, incandescente, accolade complice enflammée à vous, compagnons.

SOLIDARITÉ TOTALE AVEC LES REBELLES ARRÊTÉS ET PERQUISITIONNÉS
POUR LA DESTRUCTION DE LA SOCIÉTÉ
PUISSE LE RUGISSEMENT DE LA POUDRE DÉCHIRER LE SILENCE DE LA PAIX SOCIALE

VIVE L’ANARCHIE

Tomo, 13 juin, depuis mon néant.

__________________________________________________

Το χάος είναι προ των πυλών…

Η ίδια ιστορία επαναλαμβάνεται.

Στο πλαίσιο μιας μεγα-επιχείρησης (της «επιχείρησης ευτολμίας»… μα τι σκατά όνομα είν’ αυτό;) εναντίον αναρχικών και εμπρηστών της κοινωνικής ειρήνης, στις 4 τη νύχτα της 12ης προς 13η Ιούνη εισέβαλαν στο σπίτι μου δυνάμεις της ROS από την Περούτζια και την Μπολόνια, με τη συνδρομή μερικών τοπικών καραμπινιέρων (σε αντίθεση με την τελευταία επιδρομή τους, αυτήν τη φορά δε βρήκανε τίποτα). Έψαχναν για τα ίδια πράγματα που γύρευαν την άλλη φορά: κομπιούτερ, εκρηκτικές ύλες, κ.λπ.

Ωστόσο, μου επιφύλασσαν μια χαριτωμένη έκπληξη: οι ένστολοι κύριοι, υπό τις εντολές της ως περιβόητης καλόγριας Μ. Κομόντι, με ενημέρωσαν ότι τελώ πλέον υπό έρευνα βάσει του συνήθους άρθρου 270bis του ιταλικού ποινικού κώδικα.

Θα ήθελα να ξεκαθαρίσω ότι, παρ’ ότι το κράτος προς το παρόν μού διόρισε συνήγορο, σκοπεύω να αρνηθώ κάθε νομική υπεράσπιση επειδή δεν αναγνωρίζω καμία εξουσία, είτε δικονομική είτε άλλη.

Θα ήθελα επίσης να διευκρινίσω ότι, ως ατομικότητα σε πόλεμο με την κοινωνία, στηρίζω την πρακτική της άμεσης δράσης, κι επομένως, στηρίζω τις πράξεις της Άτυπης Αναρχικής Ομοσπονδίας (FAI).

Σε κάθε περίπτωση, ήταν ένα κλασικό πογκρόμ σε μεγαλειώδες στυλ που, μεταξύ άλλων, έθεσε μια ντουζίνα αναρχικών σε προφυλάκιση και περισσότερα από είκοσι άτομα υπό εισαγγελική έρευνα, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων συντρόφων της ΣΠΦ· όμως είναι πολύ νωρίς για να έχει κανείς μια σφαιρική εικόνα της κατάστασης.

Τι να πει κανείς; Περιττεύει να τονιστεί πως, όσα χρόνια φυλακής κι αν μας ρίξουν για να μας θάψουν, η φωτιά που κουβαλάμε μέσα μας είναι ασυγκράτητη πια.

Επεκτείνεται, αγριεμένη, και συναντά τις φλόγες των στενών μας συντρόφων παντού, αυτών που σ’ έναν κόσμο σαν κι αυτόν αποδέχονται μία και μοναδική στάση: αυτήν της επίθεσης.

Αυτά τα υπέροχα συντρόφια, που το μίσος τους καίει σαν το φέγγος χιλίων ήλιων στον ουρανό, είναι τα φιλικά πρόσωπα και τ’ αδέλφια με τα οποία μοιραζόμαστε οργή και οδύνη, δάκρυα και χαμόγελα, αμφιβολίες και πάθη που ζυγίζουν σαν πελώριοι βράχοι και σφυρίζουν σαν μολύβι· είναι τ’ άτομα εκείνα που απειλούν την κοινωνία, τους νόμους και τους συνηγόρους της με την ίδια τους την ύπαρξη· είναι εκείνοι οι αδάμαστοι εξεγερμένοι που φωτίζουν τις νύχτες και βάφουν τις πόλεις με χρώματα καταστροφής και ανταρσίας.

Ακόμα και πίσω απ’ τα κάγκελα των φυλακών ή μες στα δικαστήρια, τα βλέμματά τους, τα λόγια τους κι οι σκέψεις τους είναι επικίνδυνα όπλα και γίνονται ακονισμένες λίμες για την απόδραση, παρόλο που δικαστές και εισαγγελείς επιχειρούν να καταπνίξουν κάθε αχτίδα ατομικής δύναμης εντός τους.

Μα αυτά τ’ ανθρώπινα απόβλητα δεν μπορούν ν’ αναχαιτίσουν την εικονοκλαστική μανία, που εξαπλώνεται σαν ιός.

Είμαστε η μόλυνση… και δεν υπάρχει θεραπεία. Μήτε για τους «αφέντες» μήτε για τους «υποτακτικούς».

Το χάος είναι προ των πυλών…

Μια γιγάντια, πυρακτωμένη, συνένοχη αγκαλιά της φωτιάς σ’ εσάς, συντρόφια.

ΑΠΟΛΥΤΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΚΑΙ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΑΝΤΑΡΤΕΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

Ο ΒΡΥΧΗΘΜΟΣ ΤΩΝ ΜΠΑΡΟΥΤΙΩΝ ΑΣ ΣΚΙΣΕΙ ΤΗ ΣΙΩΠΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ

ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΑ!

Τόμο, 13 Ιούνη 2012, dal mio Nulla
… από το δικό μου Τίποτα.