ESPANOL
ENGLISH
VERSIONE PDF
Traduzione a cura di Culmine
Rafforzare il Fronte Rivoluzionario Internazionale e la Federazione Anarchica senza che sia Informale?
testo di Giuseppe Dondoglio Antonlini*
Poche settimane fa, “navigando” in rete, mi sono imbattuto in un testo scritto dal collettivo messicano Noticias de la Rebelión, in risposta alle forti critiche ricevute dall’ambiente anarchico in reazione alle infami dichiarazioni che avevano rilasciato su alcuni compagni, in particolare contro il compagno Gustavo Rodríguez. Preferisco lasciar da parte tutto ciò che hanno espresso in quel testo, l’unico argomento che ha suscitato la mia attenzione è quello relativo al loro appello teso al “rafforzamento del FRI e della FA” ma, quest’ultima, senza l’imprescindibile inclusione (chiarificatrice) del suffisso “Informale”; a maggior ragione in considerazione del fatto che in questi giorni alcuni settori del cosiddetto “movimento libertario” in Messico continuano ad appellarsi la ricostituzione della estinta Federación Anarquista del Messico.
La Federazione Anarchica Informale (FAI), progetto refrattario sorto come proposta per il coordinamento dell’attacco anarchico contro tutto ciò che è stabilito, proviene concretamente dai compagni italiani, anche se sin dalla sua prima tappa s’è esteso fino in Spagna. La FAI, fino ad ora, ha realizzato non solo sabotaggi decentralizzati, ma ha anche coordinato in maniera internazionale innumerevoli attacchi rivolti contro un obiettivo comune all’interno di campagne specifiche su dei punti in particolare come, ad esempio, la campagna contro il FIES.
Attualmente, i nuclei confluiti nella FAI si sono estesi al di fuori dell’area del mediterraneo e non solo in altre regioni europee, ma anche in altre zone del pianeta. In Russia, Messico, Finlandia, Bolivia, Cile, Indonesia, U.K., le cellule ed i nuclei informalmente coordinati nella FAI hanno realizzato azioni rispondendo alle campagne solidali internazionali, com’è stata l’azione globale proposta dai 3 punti contenuti nel primo comunicato della Federazione.
La proposta elaborata dai compagni prigionieri di guerra, membri della Cospirazione delle Cellule di Fuoco in Grecia, ha contribuito all’apporto di una migliore focalizzazione sulla direzione presa dalla nostra solidarietà refrattaria. Focalizzazione che trae il suo orientamento a partire dalla prassi anarchica informale. Non si cerca di stabilire (né tanto meno rafforzare) nessuna “Federazione” centralista e burocratica, nulla di tutto ciò; nemmeno si pretende un qualche controllo da parte di coloro che hanno emesso una tale proposta, che in qualche maniera è stata ben accolta da parte dei compagni affini nel mondo.
L’organizzazione informale a livello mondiale e l’idea di un coordinamento secondo delle modalità prettamente anarchiche, che permette il funzionamento del Fronte Rivoluzionario Internazionale, sono ben lungi dalla “linea” di qualsiasi classica Federazione Anarchica, sia a livello mondiale che locale. In effetti, in primo luogo il FRI è un coordinamento anarchico libero e totalmente autonomo, senza una sede o un centro organico burocratico, dal quale si diramano una “linea” e si fissano delle direttrici; bensì esso si limita al coordinamento nell’azione rivolta contro le strutture del Potere e contro gli individui che si trovano a capo dello Stato/Capitale. In tal senso, non si ha nemmeno la pretesa di dar vita ad una organizzazione “federalista” che operi pubblicamente ed incentri la sua esistenza sulla crescita quantitativa dei propri “federati”.
Su questo punto ritengo che ci sia ancora molto da definire ed ancor più da teorizzare, partendo dalla pratica anarchica. Allo stesso modo, è importante ampliare nella pratica il concetto di solidarietà diretta. In altri termini, consideriamo che ci sia bisogno di estendere la lotta refrattaria sul versante della solidarietà verso i nostri compagni prigionieri, a tutti i livelli di scontro contro il sistema. Il sostegno ai compagni sottoposti a rappresaglia o in fuga è un bisogno che necessita una immediata attenzione.
La Federazione Anarchica Informale (FAI) è un coordinamento perfettamente compatibile con il Fronte Rivoluzionario Internazionale (FRI). Queste gruppi fraterni condividono principi e finalità, pertanto funzionano in maniera armonica e senza la minima interferenza. Tuttavia, gruppi di affinità che non condividono l’uso di tali sigle o i principi base della FAI si possono liberamente rivendicare come parte del FRI, poiché il “Fronte” non è un braccio dipendente dalla FAI.
Comunque sia il FRI, non essendo una organizzazione specifica o “formale” e senza la pretesa di volersi costituire come tale, è incompatibile con le idee e la pratiche alimentate dalle “classiche” Federazioni Anarchiche, ossia quelle di tendenza burocratica edificate sulla base di principi di “sintesi” e ben lungi dalla pratica Informale. Rafforzare il FRI non necessariamente significa rafforzare direttamente il progetto della FAI; ma cercare di rafforzare una Federazione Anarchica qualsiasi, estranea all’agire informale, che è la parte sostanziale della logica del FRI (a livello internazionale), è un’opportunista aberrazione.
Per questo, mi risulta difficile capire a quale Federazione Anarchica si faccia riferimento nelle pagine di Noticias de la Rebelión, che senza essere “Informale” vuole “rafforzare” il FRI. I nuclei anarchici d’azione che rivendicano il Fronte Rivoluzionario Internazionale non ruotano attorno a nessuna Federazione Anarchica che per principio non sia basata sulla pratica informale.
Con queste puntualizzazioni non cerco di imporre delle “linee”, né tanto meno cerco di dare per concluso un dibattito in corso, visto che non è un qualcosa di statico ma soprattuto perché è in costante costruzione. Con questo voglio solo portare alla discussione il senso del coordinamento informale anarchico del quale è parte integrante il FRI, che nella realtà ha funzionato molto bene, così come la FAI locale ed i diversi nuclei che ne fanno parte mediante il coordinamento informale.
Pertanto considero che, sulla base di questi principi, quando si rivendicano il FRI e la Federazione Anarchica e si parla di “rafforzare”, è logico che ci si riferisce alla Federazione Anarchica “Informale”. Ed anche se il FRI non contenga il termine “informale” nella sua sigla, risulta ben evidente nei suoi testi che il suo modello organizzativo non sia gerarchico, né centralista, piattaformista o burocratico; bensì, autonomo, libero, coerente con i principi anarchici ed esempio nella solidarietà internazionale e nella cospirazione anarchica mondiale contro il sistema di dominazione. Cioè, in definitiva: Informale.
da Giuseppe Dondoglio Antonlini.*
________________________
* palese e voluta distorsione del cognome di due galleanisti, ben noti ai compagni informali messicani. Si tratta diNestor Dongoglio e di Gabriella Segata Antolini, dei quali prossimamente si occuperà Iconoclasta, assieme ad altri galleanisti, come Mario Buda.-nota di Culmine
________________________________________________________________
“Δυναμώνοντας το Διεθνές Επαναστατικό Μέτωπο και την Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία – χωρίς το Άτυπη;”
Πριν από μερικές εβδομάδες καθώς ‘σέρφαρα’ στο διαδίκτυο βρήκα ένα κείμενο γραμμένο από την κολεκτίβα Noticias de la Rebelión, ως τρόπο ανταπόκρισης στη σκληρή κριτική που δέχτηκαν από τον αναρχικό χώρο, ως συνέπεια των άτιμων δηλώσεων που έκαναν σχετικά με κάποιους συντρόφους, πιο συγκεκριμένα ενάντια στο σύντροφο Gustavo Rodriguez. Στην πραγματικότητα, προτιμώ να ‘προσπεράσω’ οτιδήποτε βρίσκεται σε αυτό το κείμενο, το μόνο ζήτημα που μου τράβηξε συγκεκριμένα την προσοχή ήταν η αναφορά στο κάλεσμα που κάνανε για να ‘δυναμώσουμε το Δ. Ε. Μ. και την Α. Ο.’ [Διεθνές Επαναστατικό Μέτωπο και την Αναρχική Ομοσπονδία] αλλά αυτό το τελευταίο χωρίς να εμπεριέχει το ουσιώδες (και διευκρινιστικό) πρόσφυμα ‘Άτυπη’ ˙ και όλα αυτά αυτές τις μέρες που κάποιοι τομείς του αποκαλούμενου “Ελευθεριακού Κινήματος” στο Μεξικό συνεχίζουν να συγκαλούν συνελεύσεις για την επαναδημιούργηση της αφανισμένης Αναρχικής Ομοσπονδίας του Μεξικού.
Η Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία (FAI) είναι ένα ανταγωνιστικό εγχείρημα που γεννήθηκε ως μια πρόταση για το συντονισμό της χαοτικής επίθεσης ενάντια στην ολότητα του κατεστημένου με έναν συγκεκριμένο τρόπο, προερχόμενο από τους Ιταλούς συντρόφους, αν και στο πρώτο του στάδιο επεκτάθηκε στην Ισπανία. Η FAI έως τώρα έχει κάνει όχι μόνο αποκεντρωμένα σαμποτάζ, αλλά έχει επίσης συντονίσει διεθνώς αμέτρητες επιθέσεις κατευθυνόμενες εναντίον ενός κοινού στόχου σε συγκεκριμένες εκστρατείες γύρω από επίκαιρα ζητήματα – παραθέτω ως παράδειγμα την εκστρατεία ενάντια στα FIES (Οι ειδικές, υψίστης ασφαλείας μονάδες του σωφρονιστικού συστήματος του Ισπανικού Κράτους που σχεδιάστηκαν για να κρατάνε αναρχικούς και άλλους ανεξέλεγκτους).
Τώρα οι πυρήνες που απαρτίζουν τη FAI έχουν επεκταθεί πέρα από την περιοχή της Μεσογείου, όχι μόνο σε άλλες περιοχές της Ευρώπης αλλά και σε άλλα μέρη του κόσμου. Στη Ρωσία, στο Μεξικό, στη Φιλανδία, στη Βολιβία, στη Χιλή, στην Ινδονησία, στην Αγγλία ˙ οι πυρήνες που συντονίζονται άτυπα στη FAI έχουν διεκπεραιώσει δράσεις ανταπόκρισης στις εκστρατείες διεθνούς αλληλεγγύης, καθώς και διεθνείς ενέργειες που προτείνονται στα τρία βασικά σημεία που περιέχονται στην πρώτη προκήρυξη της Ομοσπονδίας.
Η πρόταση που αναπτύχθηκε από τους συντρόφους αιχμαλώτους πολέμου, μέλη της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς στην Ελλάδα, κατέφθασε συνεισφέροντας και δίνοντας έμφαση προς την κατεύθυνση που στοχεύει η απείθαρχη αλληλεγγύη μας. Η εστία αυτής της πρότασης ανατέλλει από την άτυπη αναρχική πράξη. Δεν ψάχνει να εγκαθιδρύσει (ούτε να δυναμώσει) κάποια κεντροποιημένη και γραφειοκρατική “Ομοσπονδία”, ούτε οτιδήποτε όμοιό της, πολύ λιγότερο προφασίζεται οποιοδήποτε έλεγχο από την πλευρά αυτών που διαβίβασαν αυτή την πρόταση, η οποία κατά κάποιον τρόπο έχει γίνει αποδεκτή καλά από τους συγγενικούς συντρόφους ανά τον κόσμο.
Η οργανική ατυπικότητα σε διεθνές επίπεδο και η ιδέα του συντονισμού των ξεκάθαρα χαοτικών αντιλήψεων κάτω από το Διεθνές Επαναστατικό Μέτωπο, είναι πολύ μακριά από τη ‘γραμμή’ της οποιασδήποτε κλασικής Αναρχικής Ομοσπονδίας είτε σε διεθνές είτε σε τοπικό επίπεδο, πρωτίστως γιατί το IRF είναι ένας αναρχικός, ελεύθερος και απολύτως αυτόνομος συντονισμός, χωρίς κάποιο γραφείο ή κάποιο γραφειοκρατικό κέντρο από το οποίο μεταδίδεται μία ‘γραμμή’ και να υπαγορεύει οδηγίες αλλά αντ’ αυτού περιορίζεται στο συντονισμό της δράσης που κατευθύνει ενάντια στα οικοδομήματα της εξουσίας και ενάντια στα άτομα που βρίσκονται στην κεφαλή του Κράτους/ Κεφαλαίου. Ως τέτοια, δεν σκοπεύει ποτέ να αποτελέσει μέρος μιας ‘ομοσπονδοποιημένης’ οργάνωσης που λειτουργεί σε δημόσιο επίπεδο και κεντροποιεί τη ζωή της στην ποιοτική ανάπτυξη των ‘ομοσπονδοποιημένων σωμάτων’ της.
Σε αυτό το σημείο, πιστεύω πως μένουν πολλά ακόμα να καθοριστούν και ακόμα περισσότερα να θεωρητικοποιηθούν στην πλευρά της αναρχικής πρακτικής. Παρομοίως, “… είναι σημαντικό να επεκτείνουμε στην πράξη την ιδέα της άμεσης αλληλεγγύης, με άλλα λόγια, θεωρούμε πως χρειάζεται να επεκτείνουμε τον απείθαρχο αγώνα όσον αφορά στην αλληλεγγύη με τους φυλακισμένους συντρόφους, σε όλα τα επίπεδα της αντι-συστημικής αναμέτρησης. Η υποστήριξη των συντρόφων που διώκονται ή είναι φυγόδικοι είναι μία αναγκαιότητα που χρειάζεται άμεση προσοχή.”
Η Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία (FAI) είναι ένας συντονισμός απόλυτα σύμφωνος με το Διεθνές Επαναστατικό Μέτωπο (IRF)· αυτές οι αμφιθαλής ομαδοποιήσεις μοιράζονται κοινές αρχές και σκοπούς, μέσα από τα οποία λειτουργούν αρμονικά και χωρίς την παραμικρή παρεμβολή. Ωστόσο, οι ομάδες συγγένειας που δεν μοιράζονται τα ακρωνύμια ή τις βασικές αρχές της FAI μπορούν ελεύθερες να ανακηρυχτούν ως μέρος του IRF, από τη στιγμή που το “Μέτωπο ” δεν είναι ένα εξαρτημένο χέρι της FAI.
Παρόλα αυτά, το IRF, χωρίς να είναι μια συγκεκριμένη ή “τυπική ” οργάνωση και χωρίς να παριστάνει πως συγκροτείται ως τέτοια, είναι ασύμβατο με τις ιδέες και τις πρακτικές που τρέφουν τις “κλασσικές” Αναρχικές Ομοσπονδίες, δηλαδή εκείνες της γραφειοκρατικής τάσης που είναι οικοδομημένες στη βάση των αρχών της “σύνθεσης” και μακριά από την Άτυπη πράξη. Η ενδυνάμωση του IRF δεν σημαίνει αναγκαία και την άμεση ενδυνάμωση του προγράμματος της FAI, αλλά το να προσπαθούμε να δυναμώσουμε οποιαδήποτε Αναρχική Ομοσπονδία ξένη προς την άτυπη πρακτική, η οποία είναι ιδρυτικό κομμάτι της λογικής του IRF (σε διεθνές επίπεδο), είναι μια οπορτουνιστική λοξοδρόμηση.
Επομένως, είναι δύσκολο για μένα να καταλάβω σε ποια Αναρχική Ομοσπονδία αναφέρονται στο Noticias de la Rebelión που χωρίς να είναι “Άτυπη” αποσκοπεί στην “ενδυνάμωση” του IRF. Οι αναρχικοί πυρήνες δράσης που απαρτίζουν το Διεθνές Επαναστατικό Μέτωπο δεν περιστρέφονται γύρω από καμία Αναρχική Ομοσπονδία που δε βασίζεται εξ ορισμού πάνω σε άτυπες πρακτικές.
Με αυτές τις διευκρινήσεις, δεν προσπαθώ να υπαγορεύσω “γραμμές”, ακόμα λιγότερο αποσκοπώ στο να εκλάβω ως λήξαν “κάτι” που μπορεί να αλλάξει, όχι μόνο γιατί δεν είναι στατικό αλλά και γιατί είναι υπό συνεχή κατασκευή. Με αυτό θέλω μόνο να φέρω σε συζήτηση την έννοια του άτυπου αναρχικού συντονισμού του οποίου μέρος είναι το IRF, που στην πραγματικότητα λειτούργησε πολύ καλά, καθώς και οι τοπικές FAI και οι διάφοροι πυρήνες που την συντάσσουν μέσω του άτυπου συντονισμού.
Επομένως, θεωρώ πως στη βάση αυτών των αρχών, όταν υποστηρίζεις το IRF και την Αναρχική Ομοσπονδία, και μιλάς για “ενδυνάμωσή τους” είναι λογικό να καταλήξεις πως αναφέρεσαι στην “Άτυπη” Αναρχική Ομοσπονδία. Αν και το IRF δεν περιέχει τη λέξη “άτυπο” στο ακρωνύμιο του ονόματός του, παραμένει ξεκάθαρο σε εμάς μέσα από τα κείμενά τους ότι το μοντέλο οργάνωσής του δεν είναι ιεραρχικό ούτε συγκεντρωτικό, πλατφορμιστικό ή γραφειοκρατικό, αλλά αντίθετα είναι αυτόνομο, ελεύθερο, συμπίπτει με τις χαοτικές αρχές και είναι παράδειγμα της διεθνής αλληλεγγύης και της παγκόσμιας αναρχικής συνομωσίας ενάντια στο σύστημα της κυριαρχίας. Δηλαδή, εξ’ ορισμού Άτυπο.
Giuseppe Dondoglio Antonlini
*Ο Gustavo Rodriguez είναι ένας αναρχικός τον οποίο κάποιοι αριστεριστές και αναρχό – αριστεριστές συμπεριλαμβανομένων αυτών απ’ το “Notices from the Rebellion” τον έχουν λασπολογήσει πρόσφατα, λέγοντας πως είναι με την πλευρά της κυβέρνησης των Η.Π.Α., του ιμπεριαλισμού και του καπιταλιστικού συστήματος απλά και μόνο γιατί ασκεί κριτική στο καθεστώς της Κούβας, και πιο συγκεκριμένα στο καθεστώς δίωξης των αναρχικών που ζουν υπό το κράτος της Κούβας. – Σ.τ.Μ.
